Om een uur of tien 's ochtends heeft iedereen z'n ontbijt wel op. De zon breekt door, de truien gaan uit. Geleidelijk wordt het stiller op het uitgestrekte resort. Steeds minder schakers lopen nog over de Korzo, het zwembad is leeg, bij de receptie kun je makkelijk een plek vinden met kans op internetverbinding. Er heerst rust in Slovenska Plaza.
Althans, zo lijkt het. Maar wie goed oplet, voelt de concentratie en de spanning. Hier en daar zitten groepjes schakers zacht te praten met hun trainer op balkon, terras of hotelkamer, laptop en schaakbord binnen handbereik. Dit is De Voorbereiding. Partijen worden doorgespit, tegenstanders gewogen, varianten uitgebeend. Toch maar die vertrouwde opening, op het gevaar af dat de vijand er iets op verzonnen heeft? Of iets nieuws wat je zelf eigenlijk niet helemaal beheerst?
Voor de goede orde: er wordt verschillend gedacht over de voorbereiding. Ik weet een jongen die elke ochtend van halftien tot één uur zit te buffelen met zijn privécoach. Zijn moeder zit twee tafels verderop en roept haar zoon af en toe een aansporing in het Frans toe. Op een ander terras besteedt een speler zijn voorbereidingstijd aan potjes snelschaken met een lange reeks tegenstanders. Maar ik zie ook Portugezen op het strand, voetballende Italianen en kaartende Schotten. Eerlijk is eerlijk: die zul je niet tegenkomen in de hogere regionen van de ranglijst.
Het grote gevecht begint pas veel later, als de sirene angstaanjagend hard door de speelzaal loeit. Maar soms is de echte strijd dan al gestreden, in de bedrieglijke kalmte van de ochtenduren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten